Gisteren zegt mijn man tegen mij: 'Schat, ik ga met de kids naar opa en oma en blijf daar ook eten, is dat oke? Kun jij even lekker relaxen als je thuis komt van het werk'.
Ik word er even stil van. Relaxen?
Ik begin gelijk te denken wat ik allemaal niet kan doen als die twee jantjes even het huis uit zijn! Ik heb eindelijk de tijd! En ik moet iets bekennen... Ik durf niet goed te relaxen, sterker nog, ik krijg de indruk dat me-time off-limit is!
Ik zal even een situatie schetsen:
Dinsdag was ik thuis met de kids, manlief was werken en het was heerlijk weer. Dus hupsakee, naar buiten met de bups, daar moeten we als kikkerlandje natuurlijk van profiteren - en vitamine D vangen wanneer dat kan.
Zoonlief wilde eerst niet slapen, dus toen hij dat eindelijk wel deed kon ik, tot grote vreugde van dochterlief, het nieuwe badje opzetten dat zij voor haar verjaardag heeft gekregen. Ofja, badje, zo'n waterpretpark, er ging in ieder geval nog wat werk in zitten.
Dus ik dacht, als ik dit nou effe doe, dan kan zij lekker spelen en kan ik lekker in de zon zitten met een boekje, kat in ut bakkie!
Het ging best rap met behulp van de compressor. Toen kwam ook nog een vriendinnetje van dochterlief, nog beter zelfs! kunnen ze elkaar bezig houden!
Het moment was aangebroken, zoon slaapt, dochter speelt en ik? ik was vrij!
Hop en zonnetje in. Na een klein uur begon mijn dochter vermoeid te raken en het vriendinnetje bracht ik teleurgesteld naar huis, voordat er ruzie ging komen.
Prompt daarna wordt zoonlief wakker. Nou, toch even een uurtje zon kunnen pakken, prima! Ik was in mijn nopjes.
Maar toen kwam de nacht... Wat een verschrikking, zoonlief zette het om 02:00 op een schreeuwen! Ik kreeg hem niet meer in zijn bedje, hij had een acute vorm van verlatingsangst gekregen. uiteindelijk heb ik hem mee naar ons bed genomen en na veel gewiebel en gefriemel is hij in slaap gevallen; Dag nacht, hallo ochtend! Om 04:45 liep mijn wekkertje af en toen lag zoonlief eindelijk in diepe rust, met mijn ogen ergens onder mijn knieën heb ik hem toen in zijn bedje gelegd...
Nou hoor ik je denken, mens, zeur niet, het is een baby, dat gebeurd. Klopt, denk ik ook altijd, en spreek het ook wel uit hoor. Feit blijft dat een baby zorgt voor een chronisch slaaptekort, dat is echt niet fijn en geloof me, ondanks mijn geklaag zou ik het voor geen goud willen missen. Het laat de tijd wat langzamer gaan, die gaat namelijk snel genoeg.
Anyway, dit was dus de situatie, als moeder wordt je kei-hard afgestraft als je wil relaxen.
Zo dacht ik laatst ook lekker even in het gras te liggen met dochterlief. Zij was in de zandbak aan het graven en we speelden een vorm van theekransje... Het zonnetje was heerlijk aangenaam, de vogeltjes sjtierpten erop los en ik was wat aan het dommelen... Tip, niet doen met een zandbak en een 3-jarige in de buurt, het zand zit nog steeds tussen mijn tanden. Wakker schrikken omdat je dochter wat 'soep' naar je lanceert is nooit grappig..
Ook geven opa en oma ons graag de gelegenheid om te klussen. 'Kinderen zijn dan bij ons, kunnen jullie even lekker door klussen'. Super lief en win-win natuurlijk. Niet dus... je krijgt een stel kleine monsters terug!
Dus om even mijn punt te maken. Relaxen, of me-time (tijd die je kunt spenderen aan andere dingen dan je kinderen en de geijkte dagelijkse dingen) in dit geval, eindigt in een afstraffing!
En nou hoor ik je weer denken 'waarom heb jij überhaupt kinderen genomen, je klaagt alleen maar!'
Dit zijn maar momentopnames. Over de korte momenten waarin mijn dochter uit het niets tegen me zegt 'mama ik vind je lief' en me vervolgens een dikke knuffel geeft hoor je me nu niet. En het moment dat ik mijn zoon loslaat en hij rechtop blijf zitten en me zijn grootste glimlach met twee tandjes geeft hoor je me nu ook niet. Maar die momenten zijn er veel vaker dan de minder leuke momenten.
En ik vind het niet erg om af en toe een afstraffing mee te maken, niet te vaak, maar het hoort erbij en dan is het lekker om even stoom af te blazen.
Vanmiddag ga ik dus wat aan het huishouden doen (hoe je het ook went of keert nu heb ik er tijd voor) en ik ga even wat relaxen. In het zonnetje. Op het gras.
En ik zal vaker ook over de leuke dingen schrijven. Ik beloof het.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten